Het wordt wel mooi vind ik. Ik vraag me af of hij niet te breed wordt, maar ben bang met eentje minder eigenlijk net te kort. Zal er weer net niet tussenin zitten. Ach, ik ga gewoon door. 15 meer of minder is het werk ook niet en als hij net te smal wordt waardoor het dekbed eronderuit piept is het ook net geen pan.
Met fijne katoen dit keer en haaknaald 3. Weer in reliëfstokjes. Dit hoesje is aan twee kanten te draaien. Aan de 'goede' kant zie je een soort verticale strepen en aan de binnenkant zie je horizontale strepen. Ook erg leuk. Ik heb bovenlangs een klein randje gehaakt, van 1 vaste, 1 stokje, 1 vaste in 1 steek. Dan 1 steek overslaan en in de volgende hetzelfde etc. En zo door dus.
Leuk om even tussendoor te maken.
binnenkant
Morgen mag Annabel eindelijk na weken weer paard rijden. Haar arm is genoeg genezen nu. Ze heeft er erg veel zin in. Leuk voor dr. Ik moet eerlijk bekennen dat ik het wel lekker vond om op zaterdag nergens heen te hoeven, maar voor het meisje ben ik erg blij en eigenlijk is het altijd wel gezellig om heen te gaan hoor. (moeten we alleen zo tijdig uit bed, in de kleren en in actie...ben erg van het getut in de ochtend. Van wie zou ik het hebben? Wij houden hier wel van lang hangen in de pyama en zo, lekker ontbijten, krantje lezen.)
En volgende week gaan we een week met mijn ouders en mijn broer met gezin naar Duitsland. Naar een huisje met zwembad, bubbelbad en sauna. Allemaal prive, naast je huiskamer. Dit doen we dus al jaren, heerlijk! Heb er erg veel zin in. Een weekje onderduiken noemen we het. Beetje wandelen, zwemmen, lezen, spelletjes doen, bubbelen met een drankje, handwerken of net waar je maar zin in hebt. Daar laad je pas echt weer van op. Onze manier van wintersporten zullen we maar zeggen haha! (meestal doen we dit in februari maar als de schoolvakanties niet gelijk lopen met 'midden' wijken we uit naar de meivakantie. Ook heerlijk!)
En als je de kosten deelt door 3 gezinnen valt het erg mee en is het veeeeel goedkoper dan wintersport, geloof me. En we sparen al jaren met zijn allen, iedere maand gaat een vast bedrag naar de vakantierekening dus we hebben sowieso erg weinig kosten van die week. Maandelijks merk je toch wat minder dan 1 keer per jaar een flinke klap, niet waar? Dus nog een weekje en dan gaan we!
Verder heb ik een heftig weekje achter de rug, met bijbehorende pubergedragingen. Ooh, dat wordt nog een lange weg tot de volwassenheid, en eigenlijk is dit dan nog niets vergeleken bij wat ons nog te wachten staat.....zou het wennen? Ooit? Word ik geduldiger? Pubers minder egoïstisch en brutaal? Zullen we elkaar ooit snappen? Ik maak het mezelf maar wijs maar oh wat valt het soms verschrikkelijk niet mee. Ik zal ivm schending van het beroepsgeheim (want een vak dat is het, moeder zijn!) niet in details treden maar af en toe... Achter het behang, op de kop in de prullebak, of simpelweg met de kop tegen de deurpost en dan de deur flink dichtslaan... dit zijn een paar van mijn fantasietjes af en toe. En waarschijnlijk ook van haar, over mij, vrees ik. Want kijk, zo gaat dat natuurlijk, alles wat ik haar verwijt doet zij bij mij, en alles waar ik geïrriteerd over wordt bij haar, heeft zij bij mij etc. Wij snappen elkaar gewoon af en toe echt niet. Het waren best zware dagen zo in mijn eentje, maar we hebben het weer gered en in mei mag ik even een paar dagen alleen weg. (en dan mis ik ze natuurlijk vreselijk!) Het vervelende is ook dat je er zo verdrietig van kan worden, want je houdt zielsveel van je meisje en hoe boos ik kan worden, ik kan ook zo met haar te doen hebben. Ze worstelt zelf ook soms zo. Dat doet pijn als je dat ziet.
Maar gelukkig zijn er ook hele fijne dagen waarop zij supergoedgehumeurd is en ik dan ook, en dan hebben we zo veel lol samen. Heerlijk. Gelukkig zijn de fijne momenten nog altijd meer dan de minder leuke.
Gisteren, toen ze ons allen had wijsgemaakt dat ze was gezakt voor haar verkeersexamen. Ik vroeg hoe dat kon en zij zei dat ze had moeten oefenen op de website, maar dat ze had gedacht dat ze het allemaal wel wist. (dat denkt ze namelijk altijd, want ze is erg koppig..) en dat ze een herexamen moest doen. We vonden het jammer maar we waardeerden haar eerlijkheid wel. Ze heeft een paar uur half-depri rondgelopen en het ging maar matig met haar. Bleek alles een grapje te zijn en ze heeft zich suf gelachen over hoe wij allemaal erin gestonken waren. Ik denk wel dat ze op haar plek is bij Kids on Stage, want man, ze kan acteren! Zo oprecht en zo goed gespeeld! Ik zei haar al dat ik het bijna eng vond, zo goed! Had ze ons mooi tuk hoor. Kijk, en dan is het zo'n geweldig leuk blij kind. Heerlijk gewoon.
Of zoals vanmiddag, toen ze even haar kies eruit heeft getrokken, want anders moet ie dinsdag bij de tandarts met verdoving getrokken worden. (de grote kies komt al door maar het melkkiesje wil er niet uit, heeft ze al met meerdere tanden gehad). Hij zat nog best vast, maar ze heeft er eigenhandig voor gezorgd dat hij er nu uit is. Helaas moet het kiesje ernaast ook, maar die zit een ietsjepietsje los, dus ze heeft al gezegd dat die er voor dinsdag ook uit is, haha! Zal mij benieuwen, maar ik denk dat het haar nog lukt ook.....
Ach ja, kleine kindjes kleine zorgen, grote kinderen grote zorgen, zegt men wel eens.... een waarheid als een koe vrees ik. En ons motto is dan maar weer; over 20 jaar kunnen we er om lachen.
