Dat is toch grappig.

Ik had nog niet verteld over het avontuur van mijn moeder en mij zeker? enkele weken terug, toen we volop bezig waren met minder plezierige dingen regelen, werd ik ineens op mijn mobiel gebeld, terwijl ik met mijn moeder en de kinders in een winkel was. Het was iemand van het AD. Of ze gelegen belde. Nu doen mensen van een krant dat zelden omdat het meestal om een abonnement gaat. In dit geval ging het niet hierom maar om een artikel dat ze aan het schrijven was, over moeders en dochters. En dat er wetenschappelijk onderzoek was gedaan naar het feit dat deze steeds meer op elkaar gaan lijken en hoe dit dan komt.
Kennelijk heb ik er een keer hier op mijn blog iets over geschreven, dat ik steeds meer op mijn moeder ga lijken. Dit had ze gelezen en nu belde ze me of wij mee wilden werken aan dit artikel en of ze ons een paar vragen mocht stellen. In eerste instantie hadden we zoiets van: huu?? Maar uiteindelijk (toch een beetje overvallen) hebben we ingestemd omdat dit interview telefonisch kon. Later, toen we thuis waren werden we gebeld. Het kwartiertje vragen werd al snel drie kwartier, waarbij ik en mams haar te woord hebben gestaan. Met de uiteindelijke vraag of er 's middags een fotograaf langs kon komen. Voor een foto. Van ons. Nu, geloof me, als moeders en ik ergens een hekel aan hebben dat is het wel foto's maken van ons. Maar voor we het wisten (toch weer enigszins overvallen) hadden we toegezegd.
Het ging allemaal een beetje plots en we zaten in een hele rare heftige week dus we waren niet heel competent bezig, zal ik maar zeggen. Wat hebben we elkaar die middag vervloekt! Ik vond het mams schuld en zij de mijne haha!
Uiteindelijk kwam de fotograaf. Een hele aardige man uit Amsterdam. Of we even mee wilden naar het park hiernaast. Daar kwam allerlei materiaal tevoorschijn, zoals belichtingsmeters, zo'n parasol voor tegenlicht (of zoiets?). Mams en ik poseren! Nou, dat is echt niets voor ons haha. Ja, mams bleek onvermoede talenten te hebben! Die deed alles goed, maar ik moest minder stijf, meer gedraaid, minder gekke mond.... Nou ja, je snapt hem. Er is aan mij geen model verloren gegaan dus.
Uiteindelijk kregen we  via de mail foto's toegestuurd.
Het artikel zou de volgende dag uitkomen, maar mooi dat het er niet in stond! Wij dachten al dat we te saai waren geweest en het hele artikel geschrapt zou worden. Maar die maandag stond het erin!
 Ik moet toegeven; het artikel was leuk geworden en de foto ook!
Ik vond natuurlijk wel dat ze de minst leuke van mij uitgezocht hadden. (Ik heb er 5 gekregen van de fotograaf en van die 5 vond ik deze de minst leuke. Uiteraard is die geplaatst!)
Dus in alle gekkigheid waarin we zaten die week was dit eigenlijk vooral achteraf wel heel leuk en bijzonder om mee te maken. Dat mijn moeder er ook net die week was! Ze woont ten slotte helemaal in Roermond en als ze niet hier was geweest had een foto samen nooit gekund.
En nogmaals; we houden allebei totaal niet van op de foto gaan maar hier waren we allebei erg tevreden over. Zo zie je maar hoe gek dingen kunnen lopen. En wat een blog je zoal kan brengen!
Het was al met al een leuke ervaring.

Grappig he? Sta je ineens in de krant. Mijn ouders kregen zelfs een mailtje van oude buren die in Groningen wonen dat ze ons er in hadden zien staan. Leuk he?