Wij doen al jaren mee, met inmiddels 3 loten. Want je laat je natuurlijk altijd meer aansmeren dan je in eerste instantie wilt. En onder het mom van 'Dan doen we gelijk iets aan goede doelen' zijn ook wij overstag gegaan. Ik denk al 18 jaar geleden, toen wij gingen samenwonen. Sander deed daarvoor al mee in zijn studententijd in Den Helder. Maar op miraculeuze wijze is dat verdwenen denk ik... Of stond op naam van een huisgenoot.
Stoer als ik mijzelf vond, heb ik zo'n 12 jaar geleden alles opgezegd. Iedere vorm van loterij, onnodige abonnementen en andere vormen van nodeloze geldtrekkerij. Als je per maand kijkt wat je er aan kwijt bent, en je zou dit iedere maand opzij zetten, heb je ook een leuk potje. Alzo redeneerde ik.
Waarschijnlijk zat ik weer eens in een enorme vlaag van opruimerij.
Ware het niet dat dit bij manlief na een jaartje toch begon te steken. Hij was toch wel bang dat de straatprijs een keer zou vallen en wij dan als enige in onze straat geen prijs zouden hebben. Dus vol trots meldde hij mij een klein jaar later dat we weer mee deden met de Postcodeloterij. Met 3 loten. Uiteraard hebben we op ongeveer 10 jaar tijd nooit iets groots gewonnen. Geen miljoenen, geen musicalkaartjes, geen hd-recorders of wat dan ook. 2 keer een ijsprijs en een paar keer blikken met stroopwafels. Dit alles dan wel weer in drievoud. Maar goed, de postcodeloterij geeft veel geld aan goede doelen, dus ook al winnen we niets, het geeft toch een fijn gevoel dat je dan in ieder geval de goede doelen steunt. Heel goed voor het collectief schuldgevoel. Dat je deelname niet helemaal alleen maar egoistisch is, of zeer passend in dit geval; in je eigen straatje!
Dus iedere zondag bingo-en we mee met Linda en de koffertjes en hopen we dat Winston om 22 uur door onze straat loopt, op weg naar onze voordeur. Maar tot nu toe: Helaas.
Ware het niet dat we nu al 3 maanden op rij prijs hebben! Ha!
In december kregen we wederom 3 blikken met stroopwafels. In januari hadden we 3 potten met bolhyacinthen gewonnen en afgelopen donderdag lagen er ineens 3 dozen met Quality Street chocolaatjes in de bus!
Volgende maand ga ik toch maar eens voor dat miljoen. In drievoud graag!
En dus doen we voorlopig toch nog maar even mee met de postcodeloterij. Want ja, eenmaal in de winnende 'mood' weet je maar nooit waar het schip strandt, niet waar? En anders steunen we in ieder geval een goed doel hier en daar......
