dinsdag 21 januari 2014

Toch even kwijt....

Wat is dat toch heerlijk af en toe, een beetje tijd voor jezelf. Afgelopen zondag ging Sander met de  meiden naar zijn moeder. Annabel was al naar het zwembad met een vriendinnetje, dus het huis was even leeg. De was was weg, ik had alles opgeruimd en het was heerlijk netjes. En zomaar ineens had ik voor 1 of 2 uurtjes het huis voor mezelf. Terwijl ik niets moest..... Kijk, door de weeks heb ik regelmatig het huis voor mezelf, als de meiden op school zitten, maar dan moet je eigenlijk altijd van alles he. Ik gun mezelf dan zelden de tijd om even lekker uitgebreid te gaan zitten. Maar zondag heb ik het gedaan! Ik heb een groot glas koffie, met fluf gemaakt. (Fluf is opgeschuimde melk. Fluf, noem ik dat altijd).  Beetje chocola erbij in een schaaltje, kaarsjes aan, radio aan en ik ben gaan zitten met mijn gehaakte deken. Er moest alleen nog een randje omheen. Heerlijk in mijn onesie (jumpsuit, pak aan 1 stuk, zippup of hoe je het wil noemen), zonder make-up. Ik had nog net niet de gordijnen dichtgetrokken. Maar oh wat was dit heerlijk! Echt even helemaal niets moeten! Ik had er ook zomaar ineens even heel erge behoefte aan. Gek he? Ik vind het altijd heerlijk als de kinders om me heen zijn, maar ik heb ze gewoon meegestuurd met Sander, naar oma. Ik zei; dat vindt oma leuk, als jullie meegaan. Doe het maar voor haar. (dat klinkt best wel erg, nu ik het hier zo opschrijf haha!). Maar het moest even. Ik heb gewoon hardop tegen mezelf gepraat. ' Oooh, wat gezellig. He, lekker chocola, hoe komt dat nou hier? Ach kijk, mijn naam staat erop, Suus.... dat staat er...' Haha ben blij dat niemand het kon horen. Maar ik heb genoten.
Maar inmiddels is de deken dus wel af. Ha, dat dan weer wel!


Larksfootstitch. Een simpele steek, maar zo heerlijk om te haken! Met een simpele rand, maar op een of andere manier vind ik dat vaak het beste passen. Het is wol met acryl en hij is toch heerlijk warm!
Verder heb ik Julia geleerd te vingerbreien. Vingerhaken kon ze al, maar vingerbreien nog niet. Je krijgt bij vingerbreien een mooi bijna gevlochten, koord. Je kunt het doen over 2, 3, of 4 vingers. (Je kunt zelfs breien met je armen en je handen, maar dat is te ingewikkeld voor kleintjes). Ik heb het Julia geleerd over 2 vingers. Misschien kan ze dit van de week in de klas leren. Ze mocht samen met een vriendinnetje alle kleuter s leren vingerhaken. Kan ze dit ook wel uitleggen.

Het verbaasde me hoe snel ze het door had. Handige dame!

En aangezien we toch in een lekkere swung zitten heb ik gisteren nog maar het een en ander aangepakt. Ik heb al jaren een krukje/opstapje van Ikea in huis. (Net zoals de rest van Europa, denk ik). Dit opstapje, van onbehandeld hout, was in de loop der tijd behoorlijk lelijk geworden. Nu zag ik bij de bouwmarkt een mooi potje zeer matte lak. Het lijkt wel bijna kalk of krijtverf. Een klein proefblikje kostte maar een paar euro en dat was ruim voldoende voor mijn krukje! Dus hup, handdoek eronder en verven! Met een half uur ben je klaar en het resultaat is geweldig! Ik weer blij. Nu wil ik ook dolgraag andere dingen aanpakken, zoals een schilderijlijst, maar dat mag nog niet van Sander. Dus ik hou me even in.... heel even....


De kleur is mauve, maar houdt het midden tussen grijs en paars. Erg opgeknapt, niet waar?

En gisteravond gingen we met Nora naar een middelbare school. Ze zit in groep 8 en moet dus nu een school uit gaan kiezen. Vorig jaar hebben we dit met Annabel gedaan. Maar nu dus ook met Nora! Waar blijft de tijd? Binnenkort heb ik alleen nog maar Juultje thuis voor een broodje!

Zoals ik in mijn vorige post al vermeldde, is Nora nogal snel. Het meisje is blijkbaar erg intelligent (wat ook bleek uit de test die werd afgenomen in groep 3). Zij is toen dus gaan versnellen. Groep 3 en 4 in 1 jaar. Inmiddels zit ze dus in groep 8 en blijft ook nu flink voorlopen op de lesstof.
Wat is nu het probleem, hoor ik de meesten denken. Nou, eigenlijk is er ook geen probleem, maar je stuit nogal eens op onbegrip.
Veel mensen beschouwen het als opschepperij, als je het er over hebt. Ze vinden het een luxe, aanstellerij en aandachttrekkerij. Maar veel mensen zien niet dat deze kinderen het ook niet altijd even makkelijk hebben. Door hun intelligentie horen ze vaak net niet bij de groep, zijn sneller, hebben vaak een ander gevoel voor humor, willen meer weten, hebben andere interesses, en worden daardoor nogal eens voor raar aangezien. Ze stuiten soms behoorlijk op onbegrip. Of ze worden gepest, omdat ze slim of anders zijn.
Nu hebben wij gelukkig een kind wat sociaal sterk is en zich enorm goed kan aanpassen. Ze wordt ook niet gepest gelukkig, en onze school doet ook echt zijn best voor haar. Dus dat gaat best goed.
Maar als je door gaat vragen blijkt het kind zich dus al jaren stuk te vervelen en school helemaal niet zo leuk te vinden. Maar omdat ze niet lastig wil zijn en niet van klagen houdt, past ze zich aan en zit haar tijd uit. Letterlijk zit ze haar tijd uit op de basisschool. Dit is echt niet leuk meer. Ik heb haar gisteravond gezien, tijdens een scheikundeshow op de middelbare. Ik heb haar in lange tijd niet zo blij gezien. Met rode wangen en dolenthousiast. Wat was dat leerzaam! En wat heeft ze genoten! Ze is er zo enorm aan toe. Aan uitdaging en moeilijker leerwerk. Echt waar. En veel mensen zien dit niet. Denken dat je opschept, dat deze kinderen enorm gepusht worden door de ouders, dat ze allemaal autistisch zijn of contactgestoord... maar dat is echt niet altijd zo. Er zijn ook heel veel leuke, sociale, hoogintelligente kinderen.
Of ze hoogbegaafd is weten we niet. Ik vermoed het niet, maar dat kan altijd nog wel zo blijken te zijn als deze kinderen in een stimulerende leeromgeving komen. (Het kan er dan pas 'uitkomen', zogezegd). Maar ze is wel bovengemiddeld slim.
Maar er zijn dus meerdere mensen geweest die tegen mij zeiden; wees maar blij dat ze niet hoogbegaafd is.... Alsof dat per definitie erg zou zijn of zo. En nee, het is ook helemaal niet erg als ze het niet is! En nee, het maakt ons ook echt niet uit als ze straks inzakt, qua kunnen, als ze een jaar gaat doubleren. Maar je weet nu al dat er mensen dan gaan zeggen; zie je wel, te hard gepusht dat kind....
Zelfs toen ze van groep 3 naar groep 4 ging, na de kerstvakantie, jaren geleden, had ik ouders die het belachelijk vonden. En die eind groep 4 vroegen; En, blijft ze zitten????? Terwijl daar bij haar nooit ook maar enige sprake van is geweest. Je proefde de kift en voelde de blikken. Alsof het van ons moest of zo..

Ik merk ook wel eens dat mensen zich schamen om het schooladvies van hun kind te zeggen. Dat is toch onzin? Het is toch ook prima als je kind Havo, Mavo of Vmbo heeft? Ik kijk er heus niet op neer of zo hoor. Als de kinderen maar op hun plek komen. En het maakt niet uit waar. Een kind moet zich lekker voelen op school en er zelf zin in hebben. Want je kunt nog zo slim zijn, als je geen klap doet op school en er geen zin in hebt, kom je er echt niet. Maar leerlingen die willen, die keihard werken, komen toch meestal wel uit waar ze heen willen. Misschien niet via de kortste weg, maar ze komen er toch wel. Ongeacht welk niveau. Ik ken genoeg geweldige mensen die via mavo, havo mbo, hbo etc zijn gekomen waar ze wilden. En andersom ook. Mensen die niets deden en dus niet zo ver kwamen. Ieder moet doen waar hij zich goed bij voelt.
Maar het enige wat ik wil, is een blij en gelukkig kind, die op haar plek is straks, op de juiste middelbare school. En vooralsnog neigt zij zelf erg naar gymnasium. Maar zij bepaalt wat het wordt. En ook als ze de komende jaren terug gaat naar havo of wat dan ook, is het prima. En houden we evengoed wel van haar haha!
Dat moest ik dan toch even kwijt..