Waar waren we gebleven? Oh ja, de kerstmarkt! Hmmm, eens even denken..... Dat was een aparte ervaring. Leuk, dat wel, maar vooral leerzaam. We hebben niet veel verkocht die avond. Achteraf bleek onze tafel toch wat te vol en te rommelig te zijn, de avond te kort, (nog geen 2 uur), mensen kwamen voor korting dus hondenvoer werd flink gekocht maar geen gehaakte spullen en 6 november was nog wel erg ver van kerst af. Inmiddels hebben we onze presentatie van de spullen drastisch gewijzigd/verminderd en was afgelopen zondag een geslaagdere dag. Maar het blijft verbazen wat mensen wel of niet willen hebben. Prachtige glazen gehaakte ballen verkopen niet, maar een babybal (van zeshoekjes) wel. Jonge mensen vinden het allemaal prachtig wat ze zien, maar de oudere generatie minder. 1 dame riep dat die troep haar huis niet inkomt. Nou ja!!!! Troep!!!!! Doe normaal! Je hoeft het niet mooi te vinden maar troep??? Haha grappig ergens... En kinderen en pubers keken hun ogen uit en vonden het geweldig. Veel mensen hadden wel interesse in workshops. Dus er zijn veel visitekaartjes meegenomen. Wie weet wat daar uit komt? En de presentatie: Dat maakte wel veel uit. We hadden de eerste keer onze kerstballen in een boom hangen. Daar durven mensen nauwelijks naar te kijken. Nu hadden we ze op schalen liggen en dan blijkt toch dat mensen het even willen bekijken/ vastpakken. En dat verkocht dus ook beter. Heel leerzaam allemaal!
In de tussentijd ben ik enkele malen op en neer naar Limburg gegaan. Mijn vader zou in Maastricht geopereerd worden. Aan zijn hart. Een nieuwe klep. Vrij ingrijpend maar wel noodzakelijk en hij zal er enorm van opknappen. Evengoed behoorlijk spannend hoor. De gedachte dat ze aan zijn hart zitten te pulken en hij enkele uren aan een hart-longmachine ligt is niet niks! Dus op mijn werk alles omgegooid, mijn broer vrij geregeld, wij naar Limburg. Om bij paps en mams te kunnen zijn. Operatie werd 2 keer uitgesteld! De eerste keer denk je toch, oke, snap ik, spoedgeval. Maar de tweede keer lag hij al helemaal klaar, aan toeters en bellen, slaapmedicatie al gehad, toen kon hij naar huis bellen, haal me maar op. Ik dacht dat ik ter plekke in tweeën brak! Operatie werd uitgesteld van vrijdag naar dinsdag! Nou ja!!! Dus onverrichter zake weer naar huis, die dinsdag konden we natuurlijk niets meer regelen op ons werk en thuis, dus konden we er niet zijn... Na wat spannende momenten is de operatie goed verlopen, ben ik een paar dagen later bij hem langsgeweest en is hij inmiddels thuis. Hij wandelt rond, doet goed zijn best, en knapt al flink op gelukkig! Dus ook die hobbel hebben we weer gehad. Ik ben supertrots op allebei mijn ouders. Mijn vader hoe stoer en goed hij herstelt en zijn best doet (is nooit een aansteller geweest hoor!) en hoe stoer mijn moeder alles er omheen regelt! Uiteraard ging de auto stuk toen paps in het ziekenhuis lag, moest mams dit regelen in de garage, gingen er allerlei lampen stuk in huis, het koffiezetapparaat had een servicebeurt nodig etc. (Murphy's law, zeggen we dan..) maar mams heeft dit allemaal super zelf geregeld en opgepakt. Heerlijk! Het is toch lastig als je zo ver van elkaar woont. vroeger deden we dit soort dingen altijd samen, stond ik vooraan bij alles, om te helpen of gewoon omdat ik nieuwsgierig ben haha en graag haantje de voorste ben met medische zaken vooral. (beroepsdeformatie vrees ik?) Maar de afstand blijft vervelend. Maar goed, het is niet anders, we doen het er mee. Ik ben in ieder geval blij dat alles voorspoedig is gegaan uiteindelijk en dat hij zo lekker opknapt. Sander en mijn lieve schoonmoeder en lieve vrienden hebben hier thuis alles opgevangen en geregeld, zodat ik een paar dagen naar Limburg kon. Dat was super!
Nu staat Sinterklaas voor de deur, een drukke decembermaand enz enz. Maar ook wel gezellig allemaal. Maar wel druk. Op het werk is het drukdrukdruk...... Dus af en toe vraag ik me af hoe we het allemaal doen? We hebben een opdracht binnen voor 20 mutsen. Dit is voor ons een leuke order! Maar ook wel druk. Dat is het he. Alles is een beetje dubbel. Als je druk bent en bezig met van alles, krijg je daar ook veel energie van, dus ik klaag niet want ik vind het heerlijk, maar dit samen met druk werk, veel sociale dingen zoals verjaardagen, sport/clubjes dingen van de kinderen etc maakt het wel erg vol. Dus soms weet ik even niet van voren of ik van achteren nog leef. Maar goed, geeft niets, we gaan gewoon nog even door. Volgende week ben ik een weekje vrij, met mijn verjaardag en Sinterklaas. Dus dat is wel even lekker.
Uiteraard heb ik tussendoor op haakgebied ook niet stilgezeten.
maar wat is nu de truc?
Je smeert de inktvlek in met acne creme (benzoylperoxide). Dit leg je in het daglicht. Bij voorkeur in de zon, maar in de winter is die er niet altijd. Daglicht werkt ook. Je ziet de inktvlek lichter worden. Dan veeg je na 1 dag de oude creme weg, maakt het schoon en brengt een nieuw laagje aan. Dit zo vaak herhalen tot het weg is. Bij de poppen vorig jaar was het met 2 dagen weg. Bij deze pop was de aandoening iets heftiger en zat de inkt al flink langer (was ook geen balpen volgens mij maar meer rollerballinkt of zo). Dus nu ben ik 8 dagen verder. Maar je ziet! De aanhouder wint! Haha! Ik vind het geniaal!!
En je ziet er niets meer van. De pop bleekt niet uit, of vervaagt/ krijgt vlekken. Helemaal niets! Dat is toch super? En ach, met 2 pubers in huis is een tube acne-creme nooit weg...
Ook haakte ik nog een rokje voor julia. Met allerlei kleurtjes en steekjes. Maar daar heb ik nog geen foto van. Ik zal er straks 1 maken als ze thuis is.
Dit was even in een notendop wat ik gedaan heb de afgelopen weken. Nu ga ikn og maar een mutsje haken.
Tot snel!!!
