Helaas bereikte ons een paar dagen geleden het droevige nieuws dat de vader van vrienden van ons ineens, acuut, is overleden. Ook deze man was 66 jaar. Ook deze man was een geweldige, lieve, fijne levensgenieter. Ook hij laat een enorme leegte achter. Dit is in onze vriendengroep de derde vader op 10 maanden tijd! (En dan zijn er al een aantal vrienden ouders kwijt. Maar langere tijd terug..)
Afgelopen tijd hebben we nog veel meer mensen om ons heen zien gaan; soms was het verdrietig, maar wel beter, omdat iemand gewoon op is, en oud, met veel pijn. Dit verzacht het verdriet en gemis dan wel wat. Soms is het gewoon heel onredelijk en oneerlijk, en veel te jong. Vaders en moeders van vrienden, buren, ons kleine poesje, een jongen van 14 die niet meer beter kan worden en na een paar jaar vechten binnen een paar maanden alsnog de strijd op moet geven en zal sterven. Noem maar op. Wat is het oneerlijk...
Misschien ligt het aan de leeftijd waarin we komen? Hoewel, ik kan me niet herinneren dat mijn ouders met 37 zoveel mensen om zich heen zagen verliezen. Hoe cru...
Gisteren is de as opgehaald van mijn lieve schoonvader. Hoe gek, dan staat er een paar kilo as, in een kartonnen koker, in een (bijna) feestelijk rood tasje, met touwen als handvat. Precies alsof je bij de slijter een goede fles wijn of whiskey hebt gekocht. Tja, dat is dan wel weer toepasselijjk want mijn schoonvader hield wel van een goed glas wijn of een lekker glaasje whiskey. Ook de kartonnen koker is er een zoals om een mooie fles whiskey zit. Nora was wel erg nieuwsgierig. Ze heeft hem even opgetild. Verbazend hoeveel as het nog is...
En vandaag zou zijn verjaardag zijn... das toch wel verdrietig.... een verjaardag zonder hem. We zullen een lekker glas wijn op hem nemen vanavond. Dat zou hij fijn vinden.
Oh wat wordt hij toch gemist!
En dan hebben we zaterdag weer een uitvaart. Dat geeft toch een beetje een deja-vu gevoel. Het is nog maar zo kort geleden... 2 en halve maand....
Het zal wel behoorlijk emotioneel worden, vrees ik. Maar ach, met een beetje emotie (of een boel..) is niets mis. We laten het maar over ons heen komen. Dat is het leven en het leven is hard. En de stoeprand ook.... zullen we maar zeggen....
Later weer wat haakfeitjes en handwerkprojectjes. Nu even niet.
Tot snel. x
