dinsdag 9 april 2013

Jippie!

Onze vrienden, die een tweeling kregen, en waarvoor ik deze babydekens heb gehaakt, hebben voorlopig alle bezoek even op stop gezet. Begrijpelijk, want het groeit ze met krampjes en 2 kindjes een beetje boven het hoofd de laatste weken. Uiteraard vonden wij dat wel heel jammer. Nu moeten we nog even wachten met de moppies te bewonderen. Daarom hadden we het kado maar opgestuurd. Anders passen ze straks niet meer, of is het buiten zo heet (ik blijf hopen...) dat ze er niet meer onder kunnen.
En ze belden net dat ze er dolblij mee waren! Hoera! Goed ingeschat. De lieverd zei dat ze al gehoopt had dat ik wat zou haken, want daar is ze dol op. Ik ben echt zo blij en opgelucht dat het goed viel! It made my day! Ze hebben meteen een foto gestuurd met de tweeling onder de dekens. Hoe leuk. (En heb ik ze stiekem toch al even kunnen bewonderen....aaahhhh......lief lief lief). Wat een moppies!
Ik ben helemaal blij nu........ Dan weet je ten minste waar je het voor doet! (Ze noemden het zelfs het mooiste kraamkado, maar ssstt, ik wil niemand voor het hoofd stoten!) Me so happy.....!!!!

Zo, vergeef me mijn uitbarsting van vreugd. Het moest even. Het was al met al best weer een zware dag. Met minder goed nieuws over gezondheid, nare operaties etc. bij dierbare familieleden. Ik kon het wel even gebruiken, een oppeppertje.

Ik heb me vanmiddag maar bezig gehouden met een haakprobeerseltje. Haken met 2 kleuren. (Dit had ik nog nooit gedaan, poeh, dat kostte een paar zweetdruppels!). Het is een patroon van een deken, met de amerikaanse vlag. (Dat vinden de jonge dames zo hip, op dit moment; sjaals, tassen, schoenen, ondergoed, noem maar op). Nu weet ik niet of ik hier een hele deken mee ga maken hoor, misschien alleen een kussentje of zo, maar ik wilde het gewoon even uitproberen. Om te zien of mij dat ook lukt. Ik denk dat ik een beetje een afwijking heb; Alles wat ik zie en leuk vind, moet ik ook proberen, om te zien of ik dat kan. Gelukkig lukt het meestal ook wel.
In ieder geval vind ik mijn ster best goed worden! Tot nu dan!

En hier nog even een schattige foto van Julia, met Flip. Omdat ze zo schattig zijn.

En onze Jojo, die ineens kletsnat in mijn (nieuwe) stoel zat. Haha, waarschijnlijk in de sloot gevallen of een emmer water van een boze buur over zich heen gekregen. Wat je noemt een verzopen kat! Als je dit ziet, snap je direct wat ze met die uitdrukking bedoelen!