De volgende ochtend stond ik op met een enorme rugpijn. Spit of lumbago? Ik heb nooit rugklachten en sleep altijd met planten/potten/meubelen. Blijkbaar toch wat spieren verrekt want oei, wat een pijn had ik! Gelukkig kwamen dinsdag mijn ouders; Ik kon niet meer op of neer. Binnen een kwartier stond moeders te stofzuigen en was vaders boodschappen aan het doen. Wat lief! En wat een geluk dat zij langskwamen! Ik kon lopen of staan, maar zitten was echt ellendig. Alsof alle spieren in mijn onderrug verkrampt waren. Met een hele dosis pijnstillers ben ik woensdag en donderdag toch gaan werken. Mijn vader en Sander hebben me gebracht en opgehaald. Met veel moeite en pijn kwam ik de dagen door. Vanaf vrijdag gaat het steeds ietsje beter en inmiddels kan ik redelijk zonder pijnstillers. Het voelt nog steed stijvig, maar vergeleken bij wat het was gaat het nu beter. Blij word je er niet van, kan ik zeggen. Ben je 37 krijg je oudemensenkwalen. Haha en mijn moeder van 65 vliegt door het huis en tuin of ze 18 is! Dat is toch wel geweldig hoor, het gemak waarmee zij hier alles overneemt als het nodig is. Respect!
Buiten de pijn was het wel enorm gezellig.
Ik heb heerlijk allemaal nieuwe borden gekocht en glazen en alle oude meuk gewoon weg! Wat is dat lekker! We hebben nu mooi allemaal dezelfde borden, in grijs. In zit geloof ik in mijn grijze periode, haha. Het is niet al te fleurig en vrolijk, maar wel stijlvol. Als je huis zo vol zit met kinderen en speelgoed en andere kindermeuk, zoek je ergens rust. Ik heb dat punt nu bereikt. Weg met alle plastic bordjes en bekers. Die gebruiken we alleen nog voor verjaardagen en jonge kindjes. Julia wordt ook 5 over 2 maanden dus die kan prima uit een glas drinken. Na een paar jaar wil je toch weer wat eigen dingen. Volwassen dingen. En de kinderen vinden het zo mooi en zijn er ook heel blij mee. Dat is het leuke van meisjes, denk ik. Die genieten net zo hard van mooie bordjes en een rustige kast als wij. Soms moet je dat gewoon doen. En echt waar; onze borden waren echt enorm af en stukkig en een allegaartje en gewoon niet mooi meer. Dus het was niet overbodig. Zelfs Sander was er heel blij mee. (ook al had ik het gekocht zonder zijn medeweten. Niet dat ik niets mag kopen zonder hem, maar hij wil gewoon graag mee beslissen en heeft hier ook vaak wel uitgesproken meningen over. Eigenlijk shopt hij meer als een vrouw dan ik haha! Nog even hier kijken, nog even daar kijken, twijfel twijfel..) Maar wat kun je daar toch van genieten dan he?
Gisteren werd onze Annabel 12 jaar. Wat een feest en wat een grote dame ineens! Ze kwam uit de badkamer met heel voorzichtig wat mascara op. Dit doet ze nooit en mag ook niet van ons, maar als je jarig bent...ach.... En ik moet zeggen; complimenten voor hoe netjes het was gedaan. Niet te veel, niet te opzichtig, geen lippenstift of oogschaduw. Nee, alleen haar prachtige ogen waren ietsje aangezet. Mooi! En wat gek ineens, zo'n grote dochter. Ook wel heel gaaf hoor. Nora is vorige maand 10 geworden maar raakt ook zo kind-af. Zij begint ook echt een dame te worden. Nu zit zij ook een klas hoger en haar vriendinnen zijn ook een jaartje ouder, misschien dat dat ook telt. Maar wat vliegt de tijd dan..... Gelukkig hebben we altijd nog onze kleuterige Julia van 4, met kleuterige pleziertjes en roze en prinsessen en my little pony en K3. Heerlijk! Anders had ik me echt wel heel oud gevoeld al haha.
Maar goed, het was gisteren heel gezellig en ze heeft veel leuke kadootjes gekregen en geld en oorbellen en een fietsmand voor op haar voordrager en een tang om hotfixsteentjes op kleding te plakken (misschien vanmiddag samen lekker freubelen) en een nieuwe paardrijvest/jas.
Ik had bij de Action meerdere kleine kadootjes gekocht voor haar. Dit vond ze toch leuk. Een armbandje, een schetsblok, potloden, krasfolie, een bloemenslinger voor op de fiets. Dus nadat ze de mand had gekregen en weet dat het paardrijvest nog komt, was ze enorm verbaasd dat de mand nog vol zat met andere kado's. Ze bleef maar zeggen dat ze het wel erg veel vond allemaal en ze was echt bezorgd of wij zo veel kado's wel konden betalen. Haha, dat is toch wel lief niet waar? En geloof me, de prijs viel heus allemaal wel mee hoor. (De fietsmand was nog geen 3 en halve euro, bij de Action!) Hij zal inderdaad misschien geen 10 jaar mee gaan, maar ze kan nu mooi proberen of ze het wel fijn vindt fietsen en misschien wil ze over een half jaar, naar de middelbare school wel geen mand meer.
Maar het is superfijn als je kind zo tevreden is en zich enorm verwend voelt.
Uiteraard wilde ook zij geen mooie marsepeintaart, maar ook een chocoladetaart, gevuld met Nutellabotercreme en roosjes bovenop. Het werd dus een kopie van de taart van Nora.
Alleen had Nora paarse rozen en Annabel blauwe.
Het was weer een mooi, druk en gezellig weekend. Heerlijk. Woensdag gaat ze nog op school trakteren. Cupcakes, met marsepeinen roosjes, denk ik. Vandaag en morgen zijn er nog andere kinderen uit haar klas jarig, dus we hadden bedacht dat zij dan gewoon woensdag trakteert. Hebben we ook iets meer tijd voor de cakejes. Bijna alle klasgenoten trakteren een zak chips, dus Annabel wil dit dan pertinent niet doen. Ik vind het toch wel super dat ze graag een beetje anders is dan de rest. Het maakte haar ook niet uit waar haar klasgenootjes naartoe gaan, qua middelbare school. We hebben er hier in Hoorn 4 waaruit ze moest kiezen, maar ze doet gewoon haar eigen ding daarin. Dat vind ik wel echt superknap en stoer, als je 11-12 jaar oud bent. Ze ligt sociaal heus heel goed in de klas hoor dus het is niet dat ze geen aansluitng heeft of er snel weg van wil, maar ze doet gewoon haar eigen ding. Zij wil ook niet naar een reguliere havo maar naar een wereldklas. In deze klas werken ze meer projectmatig en zelfstandig. Zij is de enige uit haar klas die dit gaat doen. Nou ja, als het toelatingsgesprek hiervoor doorkomt. Want voor deze klas moet je een toelatingsgesprek doen. Niet iedereen komt er zomaar in. Zoals Annie het zei; regel jij maar een gesprek, ik klets me wel naar binnen. Het zou me ook niet verbazen als dit haar nog lukt ook haha! We zien wel. Wel fijn om te zien dat ze zo sterk in haar schoenen staat en het goed zelf kan redden.
Verder Hebben moeders en ik weer een nieuwe Filati Home gescoord. Jee! Hij was er weer! Er staan weer leuke dingen in dit keer!
En de deken groeit ook rustig aan gestaag door. Af en toe een paar toeren. Het blijft leuk om te maken, al die verschillende kleuren en steken.
Ik heb nu 3 wipjes liggen en eigenlijk zijn er nog meer dingen die ik wil maken. Oeps. Eerst deze maar afmaken nu. En dan weer eens kijken wat er nog meer voor moois staat in de Filati! Er stond ook een geweldig kussen in dat ik nog wil maken, en nog een beer lokt ook wel..... (oei, zei ik dat hardop???) en Nora vroeg of ik nog een bloemenslinger kon haken... En nog een lampenkapje. En misschien wil ik wel wat kastrandjes haken (in neonkleur) voor in Julia haar boekenkast. Lekker retro, en inmiddels helemaal niet meer truttig. (Zoals vroeger, in de jaren '70 en '80.) En wat ik altijd verfoeid heb; Filetgehaakte gordijntjes in een raam of deur. Maar als je hem bedenkt in neonroze of appeltjesgroen, krijgt het eigenlijk best een leuk effect denk ik. Zeker voor in een kinderkamer! Ik zie het wel voor me! Leuk dat alles weer terugkomt. Alles wat 20-30 jaar geleden ouderwets was en truttig kan nu, in andere kleuren of in een andere setting toch wel weer gaaf lijken.
Ik heb eigenlijk gewoon geen tijd om te werken of het huishouden te doen. :-) Oh, kon ik hier maar mijn werk van maken..... Of heerlijk een eigen handwerkwinkel..... lijkt me leuk! Maar ja, dat heeft ook veel mindere kanten natuurlijk, dat weet ik ook wel. En kun je er een broodje mee verdienen als je de huur betaald hebt? Handwerken komt wel weer iets terug maar of dat genoeg is? Maar het lijkt me wel geweldig. Heerlijk rommelen in de winkel, workshops geven, mensen helpen en uitleg geven. Ik zou het wel weten.... Ik droom maar lekker verder..
En nu zijn mijn ouders weer naar huis. Zucht. Wat vind ik het toch altijd naar als ze weg gaan. Zelfs na 6 en half jaar heb ik er soms nog moeite mee. Ze woonden hier om de hoek, 2 straten verderop en mam en ik deden eigenlijk alles samen en waren heel vaak bij elkaar. En toen gingen ze naar Limburg verhuizen.... Echt hoor, ik ben er wel aan gewend nu en het is ook wel fijn als we bij elkaar logeren. Dat is altijd heel gezellig, maar ik mis gewoon het even aanlopen bij elkaar, het samen tuinieren, winkelen, handwerken. Het is nu zo'n afstand... 2 en half uur in de auto doe je gewoon niet even op en neer, en de kinderen hebben in de weekenden hun sporten, dus weekendjes moet je ook altijd plannen. Dat lukt altijd wel hoor, maar ik vond het zo heerlijk om ze lekker dichtbij te hebben. Mijn broer woont in Tiel, ook 5 kwartier rijden hiervandaan. Hem en mijn schoonzus mis ik ook altijd. Dat vind ik wel eens jammer. Had ik iedereen maar lekker om me heen. Ik ben een echt familiemens. Maar helaas, we moeten het er mee doen zoals het is. Maar als mijn ouders altijd net weg zijn heb ik het nog steeds altijd even moeilijk. Ik mis ze gewoon.....
