dinsdag 26 juni 2012

Nog maar 1 dan..

Na heerlijke dagen gehad te hebben in Limburg zijn we sinds zondag weer thuis, waar we 's middags een verjaardag hadden en gisteren ook eentje. Het houdt maar niet op!
Wat vliegt de tijd toch steeds als ik bij mijn ouders ben. 5 dagen zijn zo om, terwijl het van te voren een eeuwigheid lijkt. Ach ja, je weet wat ze zeggen; time flies when you are having fun, of, time flies like arrows, fruitflies like bananas. Hoe dan ook, het vliegt gewoon, de tijd. Maar het was wel heel fijn om daar weer te zijn.
Julia haar poncho valt in zo'n goede aarde dat ik er voor Nora ook maar 1 heb gemaakt. Annabel is 11 en wil dit soort dingen niet dragen, valt waarschijnlijk wat te veel op of zo. Geeft niets, ik snap het wel. Gelukkig heb ik nog een paar dochters.
Nora is er in ieder geval heel blij mee.

Verder hebben de meiden zelf kadootjes gemaakt voor hun oma, die gisteren jarig was.
Een ketting van krimpie dinky (wie kent het nog, van mijn generatie? een soort fotopapier-achtig vel, waarop je kunt tekenen of schrijven en als je het in de oven stopt wordt het 3 x zo klein en 9 x zo dik, zodat je een mooi hard stuk plastic overhoudt, ideaal voor bedels of sleutelhangers of zo), zelf glazen versierd met porseleinstickers en een leuke kaartenhanger gepimpt met vilten bloemen en knopen en lint.
Altijd leuk. Van de krimpie dinky heb ik geen foto's, ben ik vergeten helaas. komt nog wel een keer. Van de andere dingen wel.

Gezellig toch?

Verder word ik helemaal gek hier van caravans. We zoeken een nieuwe caravan. Onze vorige hebben we begin dit jaar verkocht, dus nu zoeken we een andere (lees; groter, jonger, moderner en luxer, bij voorkeur). Dat is natuurlijk weer niet zo simpel als het klinkt. Hoe kon ik dat ook denken? Met een (beperkt) budget in je hoofd zoeken, is zoeken naar een speld in een hooiberg, en net als je denkt het gevonden te hebben is ie net verkocht, onder je handen vandaan of bleek het een vochtig, lek hebbend, verroest ding te zijn. Schiet lekker op dus. We hadden er 1 gezien in Limburg, vlakbij mijn ouders. Meteen gemaild, bleek hij net verkocht te zijn. Morgen zou Sander naar 1 gaan kijken in Zuid-Holland, word ik vandaag gebeld door de man dat hij in principe al verkocht is. De koper wilde hem laten keuren en als hij goed is koopt hij hem, zo niet niet dus, en dan kunnen wij. Ja lekker, alsof dat opschiet, als de andere koper hem niet wilt omdat er teveel aan moet gebeuren acht ik de kans ook niet zo groot dat wij hem gaan kopen dan! Haha!
Ik weet inmiddels wel alles over die dingen, merken, omloopmaten, opbouwmaten etc. En wat voor indelingen er zijn.... En geloof me, dat zijn er veel. Eigenlijk hebben we gewoon 1 kind te veel want de keuze voor caravans met 5 slaapplaatsen is zeer beperkt. Of te oud of te duur. Maar ja, er is geen enkel kind dat ik wil missen, dus het zal moeten passen. En tja, hoe lang willen de kinderen nog in de caravan liggen en niet net zo lief in een eigen tentje? Is dat nog 1 jaartje, moeten we dan dus niet gewoon een 4-persoons nemen waar de kinderen best voor een nachtje met zijn 3-en op een 2-persoonbed kunnen liggen? Of moeten we het toch maar gewoon goed en groots aanpakken, als we toch iets gaan kopen? Waar we alle 5 in kunnen? Wat is wijsheid? Aaahhh, ik word gek, maar ik wil gewoon zo graag. En ja, dan moet hij er ook nog een beetje leuk uitzien van binnen, bij voorkeur geen grijsgebloemd velours of roze pluche. Maar iets neutraals, bij voorkeur wel met houtkleur (die witte kastjes binnenin vind ik ook niets..) en iets wat ik dan zelf nog een beetje kan oppimpen met kussens en dekentjes en zo.... Had ik bedacht...... Weet niet of Sander dit leuk vind, maar ach, liever de caravan dan ons huis, niet waar? Haha!
Maar goed, we hebben geen haast en gaan zeker geen overhaaste beslissingen nemen. Er zal er vanzelf wel 1 op ons pad komen, neem ik aan..... Het moet gewoon.... ooit.... (liever morgen al...zoals je snapt... maar we gaan niets overhaasten). Volgend jaar kan ook nog, of in de herfst.
Ik ga toch nog maar even zoeken denk ik.. tot snel.