dinsdag 3 april 2012

Nog 1 af

Zo, het ochtendgebeuren zit er op. De meiden waren zomaar eens een keer snel en tijdig klaar. Erg lekker. Ik moet heel eerlijk bekennen dat dat steeds beter gaat in de ochtend, als sommige mensen maar niet met het verkeerde been opstaan. Dat scheelt alles....
Ook Julia is erg zelfstandig. Zij zit in de ik-doe-het-zelf-fase. (Hoewel van alle 3 de dames dat de auto-modus is denk ik, want dat hebben ze allemaal gehad, eigenlijk hun hele leven lang haha!)
Gistermorgen kwam Julia lekker bij me in bed, iets voor 7 uur. Ik draaide me om om nog een kwartiertje te blijven liggen, want 's morgens telt elke minuut. Toen de wekker afging zette Julia hem uit, vind ze leuk, en kroop weer bij me. Ik draaide me om en knuffelde haar eens lekker. Oh wat is dat lekker, zo'n warm poppig kiunderlijfje. Tot bleek dat dametje al aangekleed en al was en zo bij me in bed was gekropen. Tja, het verbaast me enorm dat ze er 's avonds niet mee naar bed gaat. Ook de andere dames regelen hun eigen dingen.
Ik moet wel af en toe controleren of er ook is gebeurd wat is afgesproken, want je hebt er van die slimme dames bij die gewoon 'vergeten' melk te drinken als ik het niet heb gezegd. (Melk is niet het favoriete drankje hier.) Of we nemen hele spannende gymkleding mee (lees; zomertopjes want dan zeggen anderen oh wat een mooi shirtje heb jij..) of ineens een dik vest. Ben ik gek als ik het niet normaal vind als je daar in gaat gymen? Of je nieuwe mooie dure t-shirt. Dat gebruik je toch niet voor gym? Er blijft regelmatig het een en ander daar liggen, of het wordt gestolen of er wordt aan getrokken, noem maar op.
Nou ja, ik ben dan gewoon die stomme moeder die als levensdoel heeft hun levensgeluk te vergallen....
Tja, waarom neem ik anders kinderen? Je moet ergens je agressie op botvieren, daar heb je dan toch kinderen voor? Wij moeders willen helemaal niet het beste voor onze kinderen, nee, wij doen alles om ze te pesten en het ze zo moeilijk mogelijk te maken.
Het meest leuke is dat dit door de eeuwen heen dus ook niet veranderd is. Dit was al ver voor de jaartelling zo en iedere generatie pubers/kinderen ervaat het ook echt weer zo. Schijnt te maken te hebben met de biologische klok van pubers en hun niet-ontwikkelde prefrontale cortex. Ik zweer het je, ze kunnen er niets aan doen. Hun prefrontale cortex is niet goed ontwikkeld en daarom kunnen ze de gevolgen van hun daden niet goed overzien, hebben ze weinig inlevingsvermogen in anderen etc. Dus gedurende de tienerjaren zijn hun ouders (vooral moeders ben ik bang) hun prefrontale cortex en is het onze taak ze te begeleiden en af en toe beslissingen voor ze te nemen. Hoe stom dat natuurlijk is! En hoe oneerlijk want je moeder neemt altijd met opzet de verkeerde en meest stomme beslissingen.
Ik weet het zelf nog van vroeger. Ik kon prima met mijn moeder door 1 deur op zich, weinig excessieve aanvaringen mee gehad. maar winkelen kon dus echt niet samen.
'Suzie, probeer dit schattige rokje even' terwijl je net in je zwarte spijkerbroekenfase zit en dus echt nooit van zijn lange leven een rok aan trekt. En als ik dat aangaf zei ze 'pas hem maar gewoon even' waar ik natuurlijk toch niet het nut van inzag, want al past ie, als ik het niet mooi vind trek ik het niet aan......
En me Suzie noemen (of Suuske) in de winkel was natuurlijk helemaal erg! Ik liep dan altijd naar de andere kant van de winkel en deed net of ik niets gehoord had.
De arme schat deed natuurlijk alleen maar heel erg haar best en later is dat helemaal goed gekomen (als ik met iemand graag winkel nu is dat mijn mams wel!) maar toen deed ik dat beter met mijn pa. Kleding kopen, schoenen of gewoon beha's, dit deed ik het beste met mijn vader. Hij zei dan; 'welke maat, welke kleur? past ie? dan nemen we het mee.' En 5 minuten later stonden we weer buiten. Handig!
Ook dit zie ik toch terug bij de kinderen. Sommige dingen moeten ze gewoon niet met mij doen, maar met Sander. Zolang we ons daar goed van bewust zijn scheelt dat weer een hoop gedoe. En dan blijft er altijd nog genoeg gedoe over om over te botsen en te mopperen. Helaas......
Het is een lange weg naar de volwassenheid en ik hoop dat we die redelijk doorkomen met zijn allen, maar ik zeg altijd maar zo; 'Over 20 jaar kunnen we er erg om lachen' want dat is natuurlijk zo. Grote irritaties nu zijn later altijd 'een leuk verhaal'. Dat probeer ik maar voor ogen te houden.

Verder heb ik de laatste vaas/bak ook af. Een rode kabel. Staat erg gezellig. Zo frutselen we maar rustig verder. Het paasweekend gaan we lekker naar Roermond, waar we allemaal erg veel zin in hebben. Heerlijk weer een paar dagen daar! Ook de meiden heben er erg zin in. Kunnen we lekker handwerken samen, een wijntje drinken, lekker kletsen en heerlijk tutten met mams. Het wordt ook weer hoog tijd want we zijn er voor het laatst met kerst geweest! Veel te lang geleden! Nu maar hopen dat het weer wat meewerkt. Een beetje zon en vooral droog weer zou fijn zijn....