En daar had ik nou net geen zin meer in. Hoewel ik doorgaans een echt wintermens ben, kan de sneeuw en de kou en de gladheid me totaal niet bekoren. Bah, ramen krabben, niet kunnen fietsen (nu lukt dat met de huidige knietoestand toch niet..), kou, natte schoenen, gladheid, piepende kinderen over natte vingers (als ze 3 sneeuwballen hebben gedraaid) ..... need I say more?
Na de afgelopen zachte winter waande ik me al met 1 been in het voorjaar. Tja, het is pas januari natuurlijk, dus dat kan nog wel 2 maanden doorgaan. Eind van de week verwachten ze te kunnen schaatsen. Annabel, die heel graag schaatst, heeft geen schaatsen. Had eigenlijk ook gehoopt tot volgend jaar te kunnen wachten met de aanschaf, aangezien ze nu ongeveer schoenmaat 37-38 heeft, dus ik hoopte volgend jaar rond een acceptabele 39 uit te kunnen komen, zodat ze er dan voorlopig mee toe kan. (hoe hard kunnen ze daarna nog groeien?). Kortom, ze slaat dus maar een jaartje over dan, maar wel zonde. Ik ga nu toch echt niet met driekwart Nederland achter schaatsen aan, ben je lekker!
Daarbij zette ik vanochtend 1 been buiten in de tuin, en gleed bijna onderuit. Kortom, uit de grond van mijn hart; JAK!!!!!!
Misschien went het uiteindelijk wel hoor, en het ziet er gezellig en mooi uit, maar ik was ook al wel toe aan het voorjaar.
Nou ja, het is niet anders, en daarbij is het typisch Nederlands altijd te klagen over het weer; over te weinig winter, over teveel winter, over teveel vorst, of juist niet, over teveel regen, of wind.... het is ook nooit echt goed hier haha!
Dus toch maar even een foto van het (miserabel) dunne laagje sneeuw dat we hier hadden.
En ach, de kinderen vinden het wel leuk....
