Verder hebben we verwarmingsgedoe. (Word je toch moe en koud van....) Vorige week is ons gasblok vervangen. Duurde lang, maar uiteindelijk leek het wel gelukt. Donderdagavond geen verwarming... geloof me, ook al vriest het niet, en ondanks onze elektrische haard, warm is het niet! Ja, als je voor de haard zit, maar we zijn niet in de gelegenheid hier de hele dag voor te gaan zitten! Dan komt er op vrijdag eind van de dag een monteur. Na bijna 2 uur heeft die het probleem opgelost, een nieuwe resetknop erop. Drukte ons op het hart vooral te bellen in het weekend als er wat is. (?) Je raadt het al, op zaterdagochtend deed de verwarming het niet meer. Iedereen maar een extra trui aan en weer gebeld. Op zaterdagmiddag (16 uur) kwam er een monteur. Tja, het is zaterdag en de beste man heeft het druk. De hele zaterdag zitten we weer te wachten, kunnen niet van huis etc. Deze zei dat er op maandag iemand zou komen, dus ik gisteren weer gewacht en nu net maar even gebeld. Er moesten spullen besteld worden en deze worden nu morgen geïnstalleerd. Kortom, dagen kwijt, afwachten of de verwarming het houdt....zucht.. En nu blijkt het dan de travo te zijn, en niet de resetknop (dus oude er weer op) en dat heeft dan weer niets met het gasblok te maken, schijnt het. Is bijzonder dat we nooit eerder klachten hebben gehad en hierna wel, maar goed, dat is toeval naar het schijnt, dus het zal wel.
Daarbij had ik vanmorgen verder een heerlijke ochtend, meewerkende kindjes (wat toch vaak de toon zet voor de rest van de dag!), dus lekker met de fiets naar school, daarna Julia naar school gebracht, door naar de apotheek, geld gepind, meteen om 9 uur maar naar de kapper, (ik was de eerste dus zo klaar, heerlijk weer!) en daarna door naar de supermarkt. Alles op de fiets. Heerlijk, het zonnetje scheen, alles ging goed, en op het parkeerterrein van de supermarkt ga ik toch een partij op mijn giechel, spekglad was het daar! Komen er mensen me helpen, glijdt een oudere man op datzelfde stukje ook uit en valt pardoes met een enorme smak op zijn achterste... Kortom, knie dik en blauw en stijf, op mijn kin gevallen en deze is gevoelig, fietsstuur verbogen (maar dat was zo verholpen) en flink de bibbers in de benen. Ik was helemaal misselijk van de klap, heb ik nog nooit gehad. Dit ging gelukkig snel over. Dus daarna weer bibberend naar huis, op de fiets natuurlijk. Tjonge jonge zeg, dat was me een klap, ik kan nauwelijks fietsen nu, of de trap op lopen. Mijn knie heeft een fikse bloeduitstorting (ei) waardoor het helemaal doorbuigen van mijn knie veel pijn doet. Ik hoef niet naar de dokter, ik kan hem goed bewegen en zo, is echt niet gebroken maar wel erg ongemakkelijk! Nergens was het glad op de weg of stoep of fietspad, maar net dit stukje wel!
Maar ja, voordat ik een jongetje ben is het wel weer over toch?
Het gaat dus allemaal niet zo soepeltjes hier op het moment. Geen grote schokkende dingen gelukkig hoor, maar je krijgt wel de pee erin. (Zal ik maar niet vertellen dat de voorband van mijn fiets 3 keer lek was in 1 week... ook dat nog), er op het werk een boel staat te veranderen waarvan we maar hopen dat het allemaal soepel zal gaan... etc.
Nogmaals, verder gaat alles goed hier hoor, lieve man, leuke kinders, we zitten droog en warm (voor zolang dat dan duurt nog...) dus ach, wat klagen we nou helemaal.
dan zeg ik maar; gelukkig nieuw haar!
Overigens vroeg Julia, toen ik haar van school had gehaald, waarom ik zo'n korte haren heb en toen ik vroeg wat ze ervan vond zei ze dat ze het akelig vindt en niet mooi en griezelig en erg lelijk......
Oke, ze is nog maar 3 maar toch bedankt, zeggen we dan!
De andere meiden vonden het overigens erg mooi en Annabel wil ook zo'n lok/scheiding/pony (zoals zij dat noemt), maar dan met lang haar.
Maar goed, Juul's opmerking steken we ook maar in de zak vandaag haha! Ik ben met recht een gevallen vrouw vandaag.....
Hopelijk wordt morgen beter.... Ga nu met beentje omhoog.
