Pompoensoep!
Geloof me, na wat traumatische macrobiotische ervaringen op jeugdige leeftijd (lees; wakke pompoenmoes en zeewier) moest ik niets weten van pompoen, behalve misschien als versiering in de tuin.
Mijn lief maakte een paar jaar geleden deze soep, en in eerste instantie kokhalzend, was ik een goede echtgenote en proefde het toch.
Groot was de verbazing toen dit echt ongelooflijk heerlijk, dik, fluwelig en verrukkelijk was! Het mooie is dat je pompoen niet het hele jaar kunt krijgen, dus je eet het ook niet zo vaak. Hiermee blijft het lekker.
Overigens ben ik niet de enige met dit trauma; ook mijn ouders en met name mijn broer kokhalzen bij het woord pompoen haha! (zodat jullie weten dat ik mij echt niet als enige aanstel, maar zij deze ervaring ook hebben!) Misschien lukt het om ze ooit nog eens hieraan te laten wennen. Hoe dan ook, ik ben om.
Voor de dare-devil die het toch wilt proberen, hieronder het recept:
Je hebt nodig; ongeveer 1 kilo pompoen
kippenbouillon (1 liter)
2 aardappelen
250 ml melk
zure room/ creme fraiche
peper en zout
olijfolie
Je snijdt de pompoen in stukken, haalt de binnenkant (pitjes en draden) eruit en schilt de stukken.
Hierna doe je ze op een bakblik (met bakpapier of olie) en je wrijft de stukken in met olie. Hierna gaan ze ongeveer een half uurtje op 200 graden in de oven. (hetelucht-)
Ondertussen kook je de kippenbouillon, schilt aardappelen, snijdt deze in stukjes en kookt ze mee met de bouillon. Ook dit duurt ongeveer een half uur. De pompoen is klaar als ze mooi bruin zijn.
Doe de aardappels, de melk, de pompoen en peper en zout in de blender of de keukenmachine. Doe er 1 soeplepel bouillon bij en maak dit tot een smeuïge puree. Indien nodig meer bouillon gebruiken tot de soep de gewenste dikte heeft. (hoe dikker hoe machtiger, zeg maar)
Voor het opdienen roer je er lekker een lepel creme fraiche of zure room doorheen. Voor de liefhebber kan er nog wat gemalen nootmuskaat overheen.
Ik moet er bij zeggen, dat de soep erg machtig is, dus het zou goed werken als maaltijdsoep, of bijvoorbeeld in een klein borrelglaasje als voorafje bij een diner, met bijvoorbeeld wat gefrituurde pompoenschil ter decoratie.
De bouillon die overblijft laat zich prima invriezen, want waarschijnlijk gaat die liter niet op. En het is een soep, die qua hoeveelheden echt niet zo nauw genomen hoeft te worden. Een scheut van dit en een scheut van dat werkt ook echt redelijk goed hoor! Maar voor een beetje richtlijn heb ik deze hoeveelheden erbij geschreven.
Maar oh oh, wat was ie weer lekker!
Overigens laat de soep zich ook perfect invriezen! Alleen Sander en ik houden ervan, en aangezien ik onze kinderen niet hetzelfde trauma als mijn broer en ik vroeger wil aandoen, vries ik een boel in. Perfect voor een zondagmiddag, als lunch of zo.
(Overigens wil ik even voorop stellen en extra duidelijk maken, dat onze ouders totaal niet verantwoordelijk waren voor het pompoentrauma! Dat daar geen misverstanden over bestaan! Het enige wat we ze kunnen verwijten misschien is dat ze te beleefd waren om het bezoek, dat macrobiotisch kookte, voor het hoofd te stoten en ons gewoon op zaterdag patat of pizza te geven.)
En voor het geval de soep niet zou werken, heb ik voor de zekerheid dit boek toch maar als troost gekocht... Ik zou netjes tot mijn verjaardag wachten, maar he, soms moet je gewoon....
